In blog 2 van deze serie over de ontwikkelingen in de arbowereld lieten we al zien dat er grote bedrijfsartsen schaarste is. Dit heeft grote impact op hoe bedrijven arbodienstverlening kunnen inkopen. In tegenstelling tot het verleden zijn arbodienstverleners minder gericht op omzet maximalisatie maar eerder op rendement. Hierdoor maken zij andere keuzes en stoten onrendabele contracten af. Grote opdrachtgevers in overheid en bedrijfsleven zien mede als gevolg hiervan het animo voor grote aanbestedingen teruglopen. Hieraan is een groot risico verbonden doordat bij sommige aanbestedingen de kwalitatief goede aanbieders afhaken. Om zich tegen dit risico te wapenen gaan sommige organisaties over tot een andere aanbestedingsstrategie door meer percelen te creëren, en/of door meer aanbieders in een raamovereenkomst op te nemen. Dit heeft twee voordelen:
– Er is meer zicht op kwaliteit
– Er is maatwerk per organisatieonderdeel
Echter, het nadeel is dat het meer vergt van de organisatie zelf in termen van regievoering en deskundigheid. Bij gebrek hieraan kunnen organisaties kiezen voor ondersteuning bij contractmanagement door in deze markt gespecialiseerde adviesbureaus. Samenvattend kunnen we zeggen dat de markt van arbodienstverlening geen kopersmarkt is, maar een aanbiedersmarkt. Het is als koper van groot belang te snappen welke dynamieken er spelen en wat de eigen organisatie specifiek nodig heeft. Zodat men niet bedolven wordt onder de complexiteiten van de markt.
